ortivus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ortivus | ortivă | ortivum | ortivī | ortivae | ortivă |
| Vocatif | ortive | ortivă | ortivum | ortivī | ortivae | ortivă |
| Accusatif | ortivum | ortivăm | ortivum | ortivōs | ortivās | ortivă |
| Génitif | ortivī | ortivae | ortivī | ortivōrŭm | ortivārŭm | ortivōrŭm |
| Datif | ortivō | ortivae | ortivō | ortivīs | ortivīs | ortivīs |
| Ablatif | ortivō | ortivā | ortivō | ortivīs | ortivīs | ortivīs |
ortivus \Prononciation ?\
- Relatif à la naissance, d’horoscope.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Naissant, levant, en parlant du soleil.
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
- Français : ortive
Références
- « ortivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage