oblectatorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de oblectatus, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | oblectatorius | oblectatoriă | oblectatorium | oblectatoriī | oblectatoriae | oblectatoriă |
| Vocatif | oblectatorie | oblectatoriă | oblectatorium | oblectatoriī | oblectatoriae | oblectatoriă |
| Accusatif | oblectatorium | oblectatoriăm | oblectatorium | oblectatoriōs | oblectatoriās | oblectatoriă |
| Génitif | oblectatoriī | oblectatoriae | oblectatoriī | oblectatoriōrŭm | oblectatoriārŭm | oblectatoriōrŭm |
| Datif | oblectatoriō | oblectatoriae | oblectatoriō | oblectatoriīs | oblectatoriīs | oblectatoriīs |
| Ablatif | oblectatoriō | oblectatoriā | oblectatoriō | oblectatoriīs | oblectatoriīs | oblectatoriīs |
oblectatorius \Prononciation ?\
Références
- « oblectatorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage