musizieren
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich musiziere |
| 2e du sing. | du musizierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es musiziert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich musizierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich musizierte |
| Impératif | 2e du sing. | musiziere musizier! |
| 2e du plur. | musiziert! | |
| Participe passé | musiziert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
musizieren \muziˈt͡siːʁən\ intransitif (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « musizieren [muziˈt͡siːʁən] »