monstrativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de monstratus, avec le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | monstrativus | monstrativă | monstrativum | monstrativī | monstrativae | monstrativă |
| Vocatif | monstrative | monstrativă | monstrativum | monstrativī | monstrativae | monstrativă |
| Accusatif | monstrativum | monstrativăm | monstrativum | monstrativōs | monstrativās | monstrativă |
| Génitif | monstrativī | monstrativae | monstrativī | monstrativōrŭm | monstrativārŭm | monstrativōrŭm |
| Datif | monstrativō | monstrativae | monstrativō | monstrativīs | monstrativīs | monstrativīs |
| Ablatif | monstrativō | monstrativā | monstrativō | monstrativīs | monstrativīs | monstrativīs |
monstrativus \Prononciation ?\
Références
- « monstrativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage