monstratus

Latin

Étymologie

Déverbal de monstro, dérivé de monstratum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif monstratŭs monstratūs
Vocatif monstratŭs monstratūs
Accusatif monstratum monstratūs
Génitif monstratūs monstratuum
Datif monstratūi
ou monstratū
monstratibus
Ablatif monstratū monstratibus

monstratus \Prononciation ?\ masculin

  1. Action de montrer, de désigner.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif monstratus monstrată monstratum monstratī monstratae monstrată
Vocatif monstrate monstrată monstratum monstratī monstratae monstrată
Accusatif monstratum monstratăm monstratum monstratōs monstratās monstrată
Génitif monstratī monstratae monstratī monstratōrŭm monstratārŭm monstratōrŭm
Datif monstratō monstratae monstratō monstratīs monstratīs monstratīs
Ablatif monstratō monstratā monstratō monstratīs monstratīs monstratīs

monstratus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de monstro.

Références