moneda
: monedă
Étymologie
- Du latin moneta.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| moneda \Prononciation ?\ |
monedas \Prononciation ?\ |
moneda \Prononciation ?\ féminin
Catalan
Étymologie
- Du latin moneta.
Nom commun
moneda \Prononciation ?\ féminin
- Pièce de monnaie.
- (Commerce) Monnaie.
Hyponymes
- amadeu
Prononciation
- Espagne (Barcelone) : écouter « moneda [Prononciation ?] »
Espagnol
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| moneda \mo.ˈne.da\ |
monedas \mo.ˈne.das\ |
moneda [mo.ˈne.ða] féminin
- Pièce de monnaie.
- (Commerce) Monnaie.
Dérivés
- amonedar
- buena moneda
- casa de moneda
- moneda contante y sonante
- moneda corriente
- moneda cortada
- moneda de reserva
- moneda de vellón
- moneda divisionaria
- moneda fiduciaria
Prononciation
- Carthagène des Indes (Colombie) : écouter « moneda [Prononciation ?] »
Références
- ↑ Real Academia Española, Diccionario de la lengua española, 22e édition → consulter cet ouvrage
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| moneda \Prononciation ?\ |
monedas \Prononciation ?\ |
moneda \Prononciation ?\ féminin
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| moneda \muˈnedo\ |
monedas \muˈnedos\ |
moneda \muˈnedɔ\ (graphie normalisée) féminin
Vocabulaire apparenté par le sens
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « moneda [muˈnedɔ] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage