minera
: Minera
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe miner | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Futur simple | ||
| il/elle/on minera | ||
minera \mi.nə.ʁa\
- Troisième personne du singulier du futur de miner.
Prononciation
- Lyon (France) : écouter « minera [Prononciation ?] »
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| minera | mineras |
minera \miˈne.ɾa\ féminin
- Mineuse, travailleuse dans une mine.
- Entreprise, compagnie gérant des mines.
Forme d’adjectif
| Genre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | minero | mineros |
| Féminin | minera | mineras |
minera \miˈne.ɾa\
- Féminin singulier de minero.
Latin
Étymologie
- De minae (« mines »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mineră | minerae |
| Vocatif | mineră | minerae |
| Accusatif | minerăm | minerās |
| Génitif | minerae | minerārŭm |
| Datif | minerae | minerīs |
| Ablatif | minerā | minerīs |
minera \Prononciation ?\ féminin
- Mine, minière.
et Deus ex eo creavit omnes Mineras.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « minera », dans Charles du Fresne du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, L. Favre, Niort, 1883-1887 → consulter cet ouvrage