mibué
Étymologie
- Dérivé de mibu (« état de fâcherie »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | mibué | mibueyé | mibueté |
| 2e du sing. | mibuel | mibueyel | mibuetel |
| 3e du sing. | mibuer | mibueyer | mibueter |
| 1re du plur. | mibuet | mibueyet | mibuetet |
| 2e du plur. | mibuec | mibueyec | mibuetec |
| 3e du plur. | mibued | mibueyed | mibueted |
| 4e du plur. | mibuev | mibueyev | mibuetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
mibué \mibuˈɛ\ ou \mibuˈe\ intransitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « mibué [mibuˈɛ] »
Références
- « mibué », dans Kotapedia