mibuegá
Étymologie
- Dérivé de mibué (« être fâché »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | mibuegá | mibuegayá | mibuegatá |
| 2e du sing. | mibuegal | mibuegayal | mibuegatal |
| 3e du sing. | mibuegar | mibuegayar | mibuegatar |
| 1re du plur. | mibuegat | mibuegayat | mibuegatat |
| 2e du plur. | mibuegac | mibuegayac | mibuegatac |
| 3e du plur. | mibuegad | mibuegayad | mibuegatad |
| 4e du plur. | mibuegav | mibuegayav | mibuegatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
mibuegá \mibuɛˈga\ ou \mibueˈga\ transitif
- Se fâcher contre, après.
Prononciation
- France : écouter « mibuegá [mibuɛˈga] »
Références
- « mibuegá », dans Kotapedia