mièg
: mieg
Étymologie
- Du latin medius.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ |
mièges \ˈmjɛd͡ʒes\ |
| Féminin | mièja \ˈmjɛd͡ʒo̞\ |
mièjas \ˈmjɛd͡ʒo̞s\ |
mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ (graphie normalisée)
- Demi, mi, moyen.
A mièja camba.
- À mi-jambe.
A mièg camin.
- À mi-chemin.
Una ora e mièja.
- Une heure et demie.
Mièg mòrt.
- À demi-mort.
Quitament los dròlles del canton mièges paucvals, mièges salvatges jamai li panèron una poma o una persèga per l'òrt.
— (Robèrt Martí, Lo Balestrièr de Miramont, 2006 [1])- Seulement les enfants du canton à demi vauriens, à demi sauvages jamais ne lui volèrent une pomme ou une pêche dans le potager.
Variantes dialectales
Adverbe
| Adverbe |
|---|
| mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ |
mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ (graphie normalisée)
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ |
mièges \ˈmjɛt͡ʃes\ |
mièg \ˈmjɛt͡ʃ\ masculin (graphie normalisée)
Dérivés
- al mièg de
- a mièjas
- pel mièg
- miègjorn
- miegjornal
- miègmuèg
- mièjanuèit
- mièja
- mièjament
- miejariá
Synonymes
Prononciation
- Béarn (France) : écouter « mièg [ˈmjɛt͡ʃ] » (bon niveau)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage