meritum
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe mereo (« mériter, gagner un salaire »), apparenté à merces (« récompense, salaire »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | meritum | merita |
| Vocatif | meritum | merita |
| Accusatif | meritum | merita |
| Génitif | meritī | meritōrum |
| Datif | meritō | meritīs |
| Ablatif | meritō | meritīs |
mĕrĭtum \me.ri.tum\ neutre
- Chose méritée, récompense, prix, gain, salaire.
nihil suave meritum est
— (Ter. Phorm.)- le beau profit que j'en tire !
- Bienfait, service rendu, bon procédé.
merita alicujus in rem publicam.
- services rendus à l’État par quelqu’un.
- Faute, action coupable, méfait.
meritum delictorum
— (Tert.)- punition des péchés.
- Mérite.
pro cujusque merito
— (Tite-Live)- selon le mérite de chacun.
- Qualité, importance, valeur.
mella tertii meriti
— (Pall.)- miel de troisième qualité.
Apparentés étymologiques
- merito (« mériter »)
Forme de verbe
meritum \Prononciation ?\
- Supin de mereo.
Références
- « meritum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin meritum.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | meritum | merita |
| Génitif | merita | merit |
| Datif | meritu | meritům |
| Accusatif | meritum | merita |
| Vocatif | meritum | merita |
| Locatif | meritu | meritech |
| Instrumental | meritem | merity |
meritum \Prononciation ?\ neutre
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage