mandatorius

Latin

Étymologie

Dérivé de mandatus, avec le suffixe -orius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif mandatorius mandatoriă mandatorium mandatoriī mandatoriae mandatoriă
Vocatif mandatorie mandatoriă mandatorium mandatoriī mandatoriae mandatoriă
Accusatif mandatorium mandatoriăm mandatorium mandatoriōs mandatoriās mandatoriă
Génitif mandatoriī mandatoriae mandatoriī mandatoriōrŭm mandatoriārŭm mandatoriōrŭm
Datif mandatoriō mandatoriae mandatoriō mandatoriīs mandatoriīs mandatoriīs
Ablatif mandatoriō mandatoriā mandatoriō mandatoriīs mandatoriīs mandatoriīs

mandatorius \Prononciation ?\

  1. De mandat, en rapport avec un mandat.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références