mandans
Français
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| mandant | mandans | 
| \mɑ̃.dɑ̃\ | |
mandans \mɑ̃.dɑ̃\ masculin
- (Archaïque, orthographe d’avant 1835) Pluriel de mandant.
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mandans | mandans | mandans | mandantēs | mandantēs | mandantia | 
| Vocatif | mandans | mandans | mandans | mandantēs | mandantēs | mandantia | 
| Accusatif | mandantem | mandantem | mandans | mandantēs | mandantēs | mandantia | 
| Génitif | mandantis | mandantis | mandantis | mandantium | mandantium | mandantium | 
| Datif | mandantī | mandantī | mandantī | mandantibus | mandantibus | mandantibus | 
| Ablatif | mandantī | mandantī | mandantī | mandantibus | mandantibus | mandantibus | 
mandans \Prononciation ?\
- Participe présent de mando.