maligní
: maligni
Étymologie
- Du latin malignus.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | maligní | |||
| vocatif | maligní | ||||
| accusatif | maligního | maligní | |||
| génitif | maligního | maligní | maligního | ||
| locatif | maligním | maligní | maligním | ||
| datif | malignímu | maligní | malignímu | ||
| instrumental | maligním | maligní | maligním | ||
| pluriel | nominatif | maligní | |||
| vocatif | maligní | ||||
| accusatif | maligní | ||||
| génitif | maligních | ||||
| locatif | maligních | ||||
| datif | maligním | ||||
| instrumental | maligními | ||||
maligní \ˈmalɪɡɲiː\
Synonymes
Antonymes
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage