benigní
Étymologie
- Du latin benignus.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | benigní | |||
| vocatif | benigní | ||||
| accusatif | benigního | benigní | |||
| génitif | benigního | benigní | benigního | ||
| locatif | benigním | benigní | benigním | ||
| datif | benignímu | benigní | benignímu | ||
| instrumental | benigním | benigní | benigním | ||
| pluriel | nominatif | benigní | |||
| vocatif | benigní | ||||
| accusatif | benigní | ||||
| génitif | benigních | ||||
| locatif | benigních | ||||
| datif | benigním | ||||
| instrumental | benigními | ||||
benigní \bɛnɪgɲiː\
Synonymes
Antonymes
Dérivés
- benignost
Vocabulaire apparenté par le sens
- benigní figure dans le recueil de vocabulaire en tchèque ayant pour thème : maladie.
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage