magniloquus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | magniloquus | magniloquă | magniloquum | magniloquī | magniloquae | magniloquă |
| Vocatif | magniloque | magniloquă | magniloquum | magniloquī | magniloquae | magniloquă |
| Accusatif | magniloquum | magniloquăm | magniloquum | magniloquōs | magniloquās | magniloquă |
| Génitif | magniloquī | magniloquae | magniloquī | magniloquōrŭm | magniloquārŭm | magniloquōrŭm |
| Datif | magniloquō | magniloquae | magniloquō | magniloquīs | magniloquīs | magniloquīs |
| Ablatif | magniloquō | magniloquā | magniloquō | magniloquīs | magniloquīs | magniloquīs |
magniloquus \Prononciation ?\
- Qui parle grandement, dont le langage est sublime.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Qui parle trop, fanfaron, emphatique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Références
- « magniloquus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage