maer
: Maer
Étymologie
- Du néerlandais mager.
Adjectif
maer \Prononciation ?\
Synonymes
Prononciation
- Afrique du Sud (Johannesbourg) : écouter « maer [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin maior.
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | maer | maered | maerioù |
| Adoucissante | vaer | vaered | vaerioù |
maer \ˈmɛːr\ masculin (pour une femme, on dit : maerez)
- Maire.
E anv a zo Frañsoa Kerrous, o chom e Sant-Aron, e parrez Pleuveur-Gaoter. Bet eo, e-pad hanter-kant vloaz maer en e barrez.
— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Éditions Al Liamm, 1977, page 28)- Il sʼappelle François Kerros et habite à Saint-Aaron, sur la commune de Pleumeur-Gautier. Pendant cinquante ans il en a été le maire.
Dérivés
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Voir aussi
- maer sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton)
Étymologie
- Du latin maior.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Non muté | maer | meiri |
| Lénition | faer | feiri |
maer \maːɨ̯r\, \mai̯r\ masculin
Dérivés
- maer y llys (maire du palais)
Voir aussi
- maer sur l’encyclopédie Wikipédia (en gallois)