laurea
: Laureà
Italien
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin laureus (« de laurier »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| laurea \ˈlau.re.a\ |
lauree \ˈlau.re.e\ |
laurea \ˈlau.re.a\ féminin
- (Éducation) Maîtrise.
- Tesi di laurea.
- Mémoire de maîtrise.
- Tesi di laurea.
Voir aussi
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | laureă | laureae |
| Vocatif | laureă | laureae |
| Accusatif | laureăm | laureās |
| Génitif | laureae | laureārŭm |
| Datif | laureae | laureīs |
| Ablatif | laureā | laureīs |
laurea \Prononciation ?\ féminin
- (Botanique) Laurier.
Références
- « laurea », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage