kropo
Forme de verbe
kropo \ˈkropːo\
- Troisième personne du singulier du futur de l’indicatif du verbe kropañ/kropiñ.
Espéranto
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | kropo \ˈkro.po\ | kropoj \ˈkro.poj\ | 
| Accusatif | kropon \ˈkro.pon\ | kropojn \ˈkro.pojn\ | 
kropo \ˈkro.po\ mot-racine UV
Dérivés
Prononciation
- France (Toulouse) : écouter « kropo [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (selon Retavortaro)
- kropo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- kropo sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "krop-", "-o" présents dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
kropo \Prononciation ?\ (genre à préciser : {{m}}, {{f}}, {{mf}}, {{n}} ?)
- (Agriculture) Fumier.
Apparentés étymologiques
Références
- Stephanos Lambrinos, Il dialetto greco salentino nelle poesie locali. Testi. Note grammaticali. Vocabolario etimologico, thèse de doctorat, Université Aristote de Thessalonique, 1994
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| kropo \Prononciation ?\ | kropi \Prononciation ?\ | 
kropo \ˈkrɔ.pɔ\