krenn
: krenn-
Étymologie
- Du vieux breton cren.
- Mentionné dans le catholicon (crenn).
- À comparer avec les mots crwn en gallois, cren en cornique, cruinn en gaélique (sens identique).
Adjectif
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | krenn |
| Comparatif | krennocʼh |
| Superlatif | krennañ |
| Exclamatif | krennat |
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | krenn |
| Adoucissante | grenn |
krenn \ˈkrɛnː\
- Moyen.
E Tredrez a zo (ez eus) tri gloh : ar hloh braz, ar hloh bihan hag ar hloh krenn.
— (Jules Gros, Le trésor du breton parlé - Deuxième partie - Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1ère ed. 1970, page 284)- À Trédrez il y a trois cloches, la grande cloche, la petite cloche et la cloche moyenne.
- Rond, arrondi.
« En anv MARCʼHEION AN DAOL-GRENN — peogwir e vo hiviziken hon anv — e ran ez laouen al le-mañ : [...]. »
— (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 173)- « Au nom des CHEVALIERS DE LA TABLE RONDE — puisque ce sera désormais notre nom — je fais volontiers ce serment-ci : [...]. »
- (Par extension) Complet.
Synonymes
(2)
Dérivés
- krenn-ha-krak
- krenn-ha-kras
- krennaat
- krennad
- krennadur
- Krennamzer
- krennañ
- krennard
- krennardenn
- krennbaotr
- krennblac'h
- krennden
- krennder
- krenndev
- krennejen
- krennenn
- krenner
- krennlavar
- krennoad
- krennvrezhoneg
- krennvrezhonek
- krennvugel
- krennwez
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | krenn |
| Adoucissante | grenn |
| Spirante | cʼhrenn |
krenn \ˈkrɛnː\
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif du verbe krennañ/krenniñ.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe krennañ/krenniñ.
Prononciation
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )