grenn
Forme d’adjectif
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | krenn |
| Adoucissante | grenn |
grenn \ˈɡrɛnː\
- Forme mutée de krenn par adoucissement.
- […], e teuas a-benn d’ober un dro grenn, […]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, page 61)
- […], il parvint à faire un tour complet, […].
- […], e teuas a-benn d’ober un dro grenn, […]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, page 61)
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | krenn |
| Adoucissante | grenn |
| Spirante | cʼhrenn |
grenn \ˈɡrɛnː\
- Forme mutée de krenn par adoucissement.
C'hwi a grenn hoh ivinou ervad.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 284)- Vous taillez vos ongles avec soin.
Étymologie
- Du français graine.
Nom commun
grenn \Prononciation ?\
Références
- Pierre Pinalie et Jean Bernabé, Grammaire du créole martiniquais en 50 leçons, L’Harmattan, 1999, p. 17