korrumpieren
Allemand
Étymologie
- Du latin corrumpere (« corrompre »).
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich korrumpiere |
| 2e du sing. | du korrumpierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es korrumpiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich korrumpierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich korrumpierte |
| Impératif | 2e du sing. | korrumpier korrumpiere! |
| 2e du plur. | korrumpiert! | |
| Participe passé | korrumpiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
korrumpieren \kɔʁʊmˈpiːʁən\ (voir la conjugaison)
Dérivés
- korrupt
- Korrumpierung
- Korruption
Prononciation
- Berlin : écouter « korrumpieren [kɔʁʊmˈpiːʁən] »