konstatieren
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich konstatiere |
| 2e du sing. | du konstatierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es konstatiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich konstatierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich konstatierte |
| Impératif | 2e du sing. | konstatiere konstatier! |
| 2e du plur. | konstatiert! | |
| Participe passé | konstatiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
konstatieren \kɔnstaˈtiːʁən\ (voir la conjugaison)
Synonymes
Dérivés
- Konstatierung (« constatation »)
Prononciation
- Berlin : écouter « konstatieren [kɔnstaˈtiːʁən] »
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en allemand, sous licence CC BY-SA 4.0 : konstatieren. (liste des auteurs et autrices)
- ↑ Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin → consulter cet ouvrage