komunikilo

Espéranto

De komuniki (« communiquer ») et -il- (« outil »).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	komunikilo \ko.mu.ni.ˈki.lo\	komunikiloj \ko.mu.ni.ˈki.loj\
Accusatif	komunikilon \ko.mu.ni.ˈki.lon\	komunikilojn \ko.mu.ni.ˈki.lojn\

komunikilo \ko.mu.ni.ˈki.lo\

Moyen de communication.
- La vivo plenas je paradoksoj. Unu el ili estas jena: kiel konate, la plej moderna komunikilo, Interreto, originas precipe en la deziro de usonaj militistoj interkomuniki laŭeble rapide kaj perfekte. — (Stefan Maul, Militado sen bataliloj », Monato)
  La vie est pleine de paradoxes. L’un d’entre eux est le suivant : comme on le sait, le moyen de communication le plus moderne, Internet, provient principalement du désir des militaires américains de communiquer entre eux, si possible rapidement et parfaitement.