keginer
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel 1 | Pluriel 2 |
|---|---|---|---|
| Non muté | keginer | keginerien | keginerion |
| Adoucissante | geginer | geginerien | geginerion |
| Spirante | cʼheginer | cʼheginerien | cʼheginerion |
keginer \keˈɡĩːnɛr\ masculin (pour une femme, on dit : keginerez)
- (Cuisine) Cuisinier.
Er cʼhazarn, ha zoken war vourzh listri ’oa, e veze aozet evidomp gant hor cʼheginer boued kalz gwellocʼh eget hini ar vartoloded all.
— (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 82)- Dans la caserne, et même à bord de certains bateaux, notre cuisinier nous préparait des repas bien meilleurs que ceux des autres marins.
Synonymes
- (vieilli) kog
Forme de verbe
keginer \keˈɡĩːnɛr\
- Impersonnel du présent de l’indicatif du verbe keginañ/keginat/keginiñ.
Étymologie
Nom commun
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nom | keginer | keginoryon |
keginer \keˈɡĩːnɛr\ masculin (pour une femme, on dit : keginores)