kecal
Étymologie
- De kecat (« jacter »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | kecal | kecali ou kecalové |
| Génitif | kecala | kecalů |
| Datif | kecalovi | kecalům |
| Accusatif | kecala | kecaly |
| Vocatif | kecale | kecali ou kecalové |
| Locatif | kecalovi | kecalech |
| Instrumental | kecalem | kecaly |
kecal \Prononciation ?\ masculin animé
Synonymes
Forme de verbe
| Masculin | Féminin | Neutre | ||
|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | |||
| Singulier | kecal | kecal | kecala | kecalo |
| Pluriel | kecali | kecaly | kecaly | kecala |
kecal \Prononciation ?\
- Participe passé de kecat.
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage