juscas
Étymologie
Préposition
| Préposition |
|---|
| juscas \ˈd͡ʒys.ko̯s\ |
juscas \ˈd͡ʒys.ko̯s\ (graphie normalisée)
- Jusque.
Guilhèm l’a seguit juscas Barcelona
— (Prosper Estieu, Lo Romancero Occitan, 1912 [1])
Ambe, dins son punh, son espaza bona.- Guillaume l’a suivi jusqu’à Barcelone
Avec, dans son poing, sa bonne épée.
- Guillaume l’a suivi jusqu’à Barcelone
Variantes orthographiques
Synonymes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage