iter
: -iter, ITER
Italien
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin iter.
Nom commun
iter \Prononciation ?\ masculin
- Itinéraire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Procédure.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | iter | itinera |
| Vocatif | iter | itinera |
| Accusatif | iter | itinera |
| Génitif | itineris | itinerum |
| Datif | itinerī | itineribus |
| Ablatif | itinerĕ | itineribus |
iter \Prononciation ?\ neutre
Dérivés
- iterduca (« qui guide en voyage (Junon) »)
- itinerarium (« itinéraire, carte de voyage »)
- itinerarius (« de voyage »)
- itineror (« voyager »)
Anagrammes
Références
- « iter », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « iter », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage