interpunkční
Étymologie
- Dérivé de interpunkce (« ponctuation »), avec le suffixe -ní.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | interpunkční | |||
| vocatif | interpunkční | ||||
| accusatif | interpunkčního | interpunkční | |||
| génitif | interpunkčního | interpunkční | interpunkčního | ||
| locatif | interpunkčním | interpunkční | interpunkčním | ||
| datif | interpunkčnímu | interpunkční | interpunkčnímu | ||
| instrumental | interpunkčním | interpunkční | interpunkčním | ||
| pluriel | nominatif | interpunkční | |||
| vocatif | interpunkční | ||||
| accusatif | interpunkční | ||||
| génitif | interpunkčních | ||||
| locatif | interpunkčních | ||||
| datif | interpunkčním | ||||
| instrumental | interpunkčními | ||||
interpunkční \ɪntɛrpuŋkt͡ʃɲiː\
- De ponctuation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- interpunkční znaménko (« signe de ponctuation »)
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage