interminatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de terminatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | interminatus | interminată | interminatum | interminatī | interminatae | interminată |
| Vocatif | interminate | interminată | interminatum | interminatī | interminatae | interminată |
| Accusatif | interminatum | interminatăm | interminatum | interminatōs | interminatās | interminată |
| Génitif | interminatī | interminatae | interminatī | interminatōrŭm | interminatārŭm | interminatōrŭm |
| Datif | interminatō | interminatae | interminatō | interminatīs | interminatīs | interminatīs |
| Ablatif | interminatō | interminatā | interminatō | interminatīs | interminatīs | interminatīs |
interminatus \Prononciation ?\
Références
- « interminatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage