instigatorius

Latin

Étymologie

Dérivé de instigatus, avec le suffixe -orius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif instigatorius instigatoriă instigatorium instigatoriī instigatoriae instigatoriă
Vocatif instigatorie instigatoriă instigatorium instigatoriī instigatoriae instigatoriă
Accusatif instigatorium instigatoriăm instigatorium instigatoriōs instigatoriās instigatoriă
Génitif instigatoriī instigatoriae instigatoriī instigatoriōrŭm instigatoriārŭm instigatoriōrŭm
Datif instigatoriō instigatoriae instigatoriō instigatoriīs instigatoriīs instigatoriīs
Ablatif instigatoriō instigatoriā instigatoriō instigatoriīs instigatoriīs instigatoriīs

instigatorius \Prononciation ?\

  1. Propre à exciter.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références