insitus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | insitŭs | insitūs |
| Vocatif | insitŭs | insitūs |
| Accusatif | insitum | insitūs |
| Génitif | insitūs | insituum |
| Datif | insitūi ou insitū |
insitibus |
| Ablatif | insitū | insitibus |
insitus \Prononciation ?\ masculin
- Action de greffer, d'enter.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Greffe, ente.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insitus | insită | insitum | insitī | insitae | insită |
| Vocatif | insite | insită | insitum | insitī | insitae | insită |
| Accusatif | insitum | insităm | insitum | insitōs | insitās | insită |
| Génitif | insitī | insitae | insitī | insitōrŭm | insitārŭm | insitōrŭm |
| Datif | insitō | insitae | insitō | insitīs | insitīs | insitīs |
| Ablatif | insitō | insitā | insitō | insitīs | insitīs | insitīs |
insitus \Prononciation ?\
- Participe passé de insero : greffé, enté, inséré.
Références
- « insitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage