insignificativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de significatus, avec le préfixe in- et le suffixe -ivus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insignificativus | insignificativă | insignificativum | insignificativī | insignificativae | insignificativă |
| Vocatif | insignificative | insignificativă | insignificativum | insignificativī | insignificativae | insignificativă |
| Accusatif | insignificativum | insignificativăm | insignificativum | insignificativōs | insignificativās | insignificativă |
| Génitif | insignificativī | insignificativae | insignificativī | insignificativōrŭm | insignificativārŭm | insignificativōrŭm |
| Datif | insignificativō | insignificativae | insignificativō | insignificativīs | insignificativīs | insignificativīs |
| Ablatif | insignificativō | insignificativā | insignificativō | insignificativīs | insignificativīs | insignificativīs |
insignificativus \Prononciation ?\
Références
- « insignificativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « insignificativus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage