incestificus

Latin

Étymologie

Dérivé de incestus, avec le suffixe -ficus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif incestificus incestifică incestificum incestificī incestificae incestifică
Vocatif incestifice incestifică incestificum incestificī incestificae incestifică
Accusatif incestificum incestificăm incestificum incestificōs incestificās incestifică
Génitif incestificī incestificae incestificī incestificōrŭm incestificārŭm incestificōrŭm
Datif incestificō incestificae incestificō incestificīs incestificīs incestificīs
Ablatif incestificō incestificā incestificō incestificīs incestificīs incestificīs

incestificus \Prononciation ?\

  1. Incestueux, qui commet un inceste.
    • nefandus, incestificus, exsecrabilis  (Sénèque, Phoen. 223.)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Références