inaniloquus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inaniloquus | inaniloquă | inaniloquum | inaniloquī | inaniloquae | inaniloquă | 
| Vocatif | inaniloque | inaniloquă | inaniloquum | inaniloquī | inaniloquae | inaniloquă | 
| Accusatif | inaniloquum | inaniloquăm | inaniloquum | inaniloquōs | inaniloquās | inaniloquă | 
| Génitif | inaniloquī | inaniloquae | inaniloquī | inaniloquōrŭm | inaniloquārŭm | inaniloquōrŭm | 
| Datif | inaniloquō | inaniloquae | inaniloquō | inaniloquīs | inaniloquīs | inaniloquīs | 
| Ablatif | inaniloquō | inaniloquā | inaniloquō | inaniloquīs | inaniloquīs | inaniloquīs | 
inaniloquus \Prononciation ?\
- Qui parle en vain, qui tient des propos futiles.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés
Références
- « inaniloquus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage