hinken
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps | Personne | Forme | 
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich hinke | 
| 2e du sing. | du hinkst | |
| 3e du sing. | er/sie/es hinkt | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich hinkte | 
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich hinkte | 
| Impératif | 2e du sing. | hink, hinke! | 
| 2e du plur. | hinkt! | |
| Participe passé | gehinkt | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
hinken \ˈhɪŋkn̩\ (voir la conjugaison)
- Boiter.
- Mein Großvater wurde im Krieg am Bein verwundet, weshalb er bis heute hinkt. - Mon grand-père a été blessé à la jambe pendant la guerre, ce qui explique qu’il boite encore aujourd’hui.
 
 
Prononciation
Forme de nom commun
| Commun | Indéfini | Défini | 
|---|---|---|
| Singulier | hink | hinken | 
| Pluriel | hinkar | hinkarna | 
hinken \Prononciation ?\ commun
- Singulier défini de hink.