harpă
Étymologie
- Du français harpe.
Nom commun
| féminin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé | 
| Nominatif Accusatif | harpă | harpa | harpe | harpele | 
| Datif Génitif | harpe | harpei | harpe | harpelor | 
| Vocatif | - | - | ||
harpă \ˈhar.pə\ féminin
Synonymes
- harfă, arpă, arfă
Dérivés
- harpist, harpistă
Voir aussi
- Le thésaurus musique en roumain