grava
: gräva
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe graver | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| il/elle/on grava | ||
grava \ɡʁa.va\
- Troisième personne du singulier du passé simple de graver.
Prononciation
- France (Lyon) : écouter « grava [Prononciation ?] »
- France (Strasbourg) : écouter « grava [Prononciation ?] »
Homophones
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
grava féminin
- Grève, sable.
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Catalan
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| grava \Prononciation ?\ |
graves \Prononciation ?\ |
grava féminin
Synonymes
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « grava [Prononciation ?] »
Espagnol
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
grava \Prononciation ?\ féminin
Dérivés
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « grava [Prononciation ?] »
Voir aussi
- grava sur l’encyclopédie Wikipédia (en espagnol)
Espéranto
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | grava \ˈɡra.va\ |
gravaj \ˈɡra.vaj\ |
| Accusatif | gravan \ˈɡra.van\ |
gravajn \ˈɡra.vajn\ |
grava \ˈɡra.va\
- Considérable, grave, important, majeur.
Prave mi respondas: mi miras ke viro tiel inteligenta kiel vi ne entuziasmiĝas pri elpenso, kiu estas eble unu el plej gravaj kiujn faris la homaro, kaj pri kiu montriĝos nekalkuleblaj la konsekvencoj.
— (Henri Vallienne, Por kaj kontraŭ Esperanto, 1910 → lire en ligne)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Antonymes
- malgrava : anodin, bénin, sans importance
Dérivés
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine grav
- grave : gravement
- gravi : importer, compter, convenir, falloir, être grave, peser
- gravaĵo : chose important
- graveco : gravité, importance
- gravega : très important, essentiel
- gravigi : donner de l’importance à
- gravulo : personnalité, VIP
- malgravi : être anodin, sans importance
- malgravaĵo : bagatelle, broutille
- malgravigi : minimiser, minorer (l'importance de)
- malpligravigi : minimiser
- pligravigi : aggraver, amplifier
- vivgrava = vivograva : essentiel, existentiel, vital
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « grava [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « grava [Prononciation ?] »
Références
Sources
- ↑ grava sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Bibliographie
- E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
- grava sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- grava sur le site Reta-vortaro.de (RV)
- Racine(s) ou affixe(s) "grav-", "-a" présents dans le dictionnaire des racines « Universala Vortaro » (R1 de l’Akademio de Esperanto).
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
grava \Prononciation ?\ féminin
Références
- (it) Ciuri ce pedì, Un sintetico e pratico vocabolario italiano-griko, 2015 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin gravis.
Adjectif
grava \ˈɡra.va\
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| grava \grava\ |
gravas \ˈgɾaβo̯\ |
grava \ˈgɾaβo̯\ féminin (graphie normalisée)
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | grave \ˈgɾaβe\ |
graves \ˈgɾaβes\ |
| Féminin | grava \ˈgɾaβo̞\ |
gravas \ˈgɾaβo̞s\ |
grava \ˈgɾaβo̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de grave.
Forme de verbe
grava \ˈgɾaβo̯\ (graphie normalisée)
- Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de gravar.
Prononciation
- Béarn (Occitanie) : écouter « grava ['gɾaβo̯] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe gravar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela grava | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) grava |
Étymologie
- Du français graver.
Verbe
| Formes du verbe | |
|---|---|
| Forme | Flexion |
| Infinitif | a grava |
| 1re personne du singulier Présent de l’indicatif |
gravez |
| 3e personne du singulier Présent du subjonctif |
să graveze |
| Participe | gravat |
| Conjugaison | groupe I |
grava \ɡɾa.ˈva\ 1er groupe (voir la conjugaison)