grammaticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien γραμματικός, grammatikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | grammaticus | grammatică | grammaticum | grammaticī | grammaticae | grammatică |
| Vocatif | grammatice | grammatică | grammaticum | grammaticī | grammaticae | grammatică |
| Accusatif | grammaticum | grammaticăm | grammaticum | grammaticōs | grammaticās | grammatică |
| Génitif | grammaticī | grammaticae | grammaticī | grammaticōrŭm | grammaticārŭm | grammaticōrŭm |
| Datif | grammaticō | grammaticae | grammaticō | grammaticīs | grammaticīs | grammaticīs |
| Ablatif | grammaticō | grammaticā | grammaticō | grammaticīs | grammaticīs | grammaticīs |
grammaticus \Prononciation ?\
- Grammatical.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés
- grammatice (« conformément à la grammaire, grammaticalement »)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | grammaticus | grammaticī |
| Vocatif | grammatice | grammaticī |
| Accusatif | grammaticum | grammaticōs |
| Génitif | grammaticī | grammaticōrum |
| Datif | grammaticō | grammaticīs |
| Ablatif | grammaticō | grammaticīs |
grammaticus \Prononciation ?\ masculin
- Grammairien.
Grammatici certant, et adhuc sub judice lis est.
— (Horace)- Les savants ne sont pas d’accord entre eux, et la question demeure à juger.
Références
- « grammaticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage