gouign-amann
Forme de nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kouign-amann | kouignoù-amann |
| Adoucissante | gouign-amann | gouignoù-amann |
| Spirante | cʼhouign-amann | cʼhouignoù-amann |
gouign-amann \ɡwĩ.ɲã.ˈmãnː\ féminin
- Forme mutée de kouign-amann par adoucissement.
Heol ur sulvezh goude ar gousperoù, va mamm o flepañ gant un amezegez e liorzh Stank Aodren, cʼhwez - ha blaz - ar flamboez, cʼhwez ar cʼhafe ha blaz ar gouign-amann, an nadozioù e-tal ar prenestr, ha goude, hor baleadenn sioul a-dreuz ar park bras.
— (Youenn Gwernig, Kleier an Trecʼh, in Al Liamm, no 132, janvier-février 1969, page 25)- Le soleil d’un dimanche après les vêpres, ma mère bavardant avec une voisine dans le jardin de Stang Audren, l’odeur – et le goût – des framboises, l’odeur du café et le goût du kouign-amann, les aiguilles près de la fenêtre, et puis, notre promenade tranquille à travers le grand champ.