gouign-amann

Forme de nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté kouign-amann kouignoù-amann
Adoucissante gouign-amann gouignoù-amann
Spirante cʼhouign-amann cʼhouignoù-amann

gouign-amann \ɡwĩ.ɲã.ˈmãnː\ féminin

  1. Forme mutée de kouign-amann par adoucissement.
    • Heol ur sulvezh goude ar gousperoù, va mamm o flepañ gant un amezegez e liorzh Stank Aodren, cʼhwez - ha blaz - ar flamboez, cʼhwez ar cʼhafe ha blaz ar gouign-amann, an nadozioù e-tal ar prenestr, ha goude, hor baleadenn sioul a-dreuz ar park bras.  (Youenn Gwernig, Kleier an Trecʼh, in Al Liamm, no 132, janvier-février 1969, page 25)
      Le soleil d’un dimanche après les vêpres, ma mère bavardant avec une voisine dans le jardin de Stang Audren, l’odeur – et le goût – des framboises, l’odeur du café et le goût du kouign-amann, les aiguilles près de la fenêtre, et puis, notre promenade tranquille à travers le grand champ.