genin
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | genin |
| 2e du sing. | genis |
| 3e masc. du sing. | getoñ |
| 3e fém. du sing. | geti |
| 1re du plur. | genomp |
| 2e du plur. | genocʼh |
| 3e du plur. | gete |
| Impersonnel | — |
genin \Prononciation ?\
- (Vannetais) Variante de ganin.
genin e oa ar gwir, a-benn er fin
— (Dominique Allain, N’eo ket mat ar gontadenn, in Al Liamm, no 335, décembre 2002, page 19)- C'est moi qui avais raison, en fin de compte.