genomp
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | genin |
| 2e du sing. | genis |
| 3e masc. du sing. | getoñ |
| 3e fém. du sing. | geti |
| 1re du plur. | genomp |
| 2e du plur. | genocʼh |
| 3e du plur. | gete |
| Impersonnel | — |
genomp \Prononciation ?\
- (Vannetais) Première personne du pluriel de la préposition get. Variante de ganeomp.
Ur soudard a ma cʼhompagnurezh lazhet dek deiz àr-lercʼh ma oa degouezhet genomp a roer ivez ar groaz brezel dezhoñ, rak m’emañ lazhet. Bremañ e vo savetocʼh !
— (Loeiz Herrieu, Kammdro an Ankoù, Éditions Al Liamm, 1994, page 131)- Un soldat de ma compagnie tué dix jours après nous avoir rejoint [être arrivé avec nous], a aussi reçu la croix de guerre. Il est bien avancé maintenant !