ganen
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | ganin |
| 2e du sing. | ganit |
| 3e masc. du sing. | gantañ |
| 3e fém. du sing. | ganti |
| 1re du plur. | ganimp ou ganeomp |
| 2e du plur. | ganeocʼh |
| 3e du plur. | ganto ou gante |
| Impersonnel | ganeor |
ganen \ɡãˈnẽːn\
- (Léonard) Première personne du singulier de la préposition gant. Variante de ganin[1].
— Mad ! mad ! eme ar prins; deut ganen da gaout va zad; [...].
— (Gabriel Milin, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, page 7)- — Bien ! Bien ! dit le prince ; venez avec moi voir mon père; [...].
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kanen |
| Adoucissante | ganen |
| Spirante | cʼhanen |
ganen \ˈɡãː.nɛn\
- Forme mutée de kanen par adoucissement.
Prononciation
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )
Paronymes
Références
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe ganar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| (ellos-as/ustedes) ganen | ||
| Impératif | Présent | |
| (ustedes) ganen | ||
ganen \ˈɡa.nen\