frustratorius

Latin

Étymologie

Dérivé de frustratum, avec le suffixe -orius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif frustratorius frustratoriă frustratorium frustratoriī frustratoriae frustratoriă
Vocatif frustratorie frustratoriă frustratorium frustratoriī frustratoriae frustratoriă
Accusatif frustratorium frustratoriăm frustratorium frustratoriōs frustratoriās frustratoriă
Génitif frustratoriī frustratoriae frustratoriī frustratoriōrŭm frustratoriārŭm frustratoriōrŭm
Datif frustratoriō frustratoriae frustratoriō frustratoriīs frustratoriīs frustratoriīs
Ablatif frustratoriō frustratoriā frustratoriō frustratoriīs frustratoriīs frustratoriīs

frustatorius \Prononciation ?\

  1. Frustatoire, trompeur.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références