frustratorius
Latin
Étymologie
- Dérivé de frustratum, avec le suffixe -orius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | frustratorius | frustratoriă | frustratorium | frustratoriī | frustratoriae | frustratoriă | 
| Vocatif | frustratorie | frustratoriă | frustratorium | frustratoriī | frustratoriae | frustratoriă | 
| Accusatif | frustratorium | frustratoriăm | frustratorium | frustratoriōs | frustratoriās | frustratoriă | 
| Génitif | frustratoriī | frustratoriae | frustratoriī | frustratoriōrŭm | frustratoriārŭm | frustratoriōrŭm | 
| Datif | frustratoriō | frustratoriae | frustratoriō | frustratoriīs | frustratoriīs | frustratoriīs | 
| Ablatif | frustratoriō | frustratoriā | frustratoriō | frustratoriīs | frustratoriīs | frustratoriīs | 
frustatorius \Prononciation ?\
- Frustatoire, trompeur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « frustratorius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage