fretus
Latin
Étymologie
- (Adjectif), (Nom commun 1) Du radical indo-européen commun *dher- (« tenir ») [1], qui donne aussi firmus, frenum et forma en latin, धरति, dharati (« tenir ») en sanscrit, derėti (« être applicable, idoine ») en lituanien, дръжати, dьržati (« tenir ») en slavon (→ voir držet en tchèque), dařit se (« réussir ») en tchèque. Le format de l'adjectif comme du nom en -tus, marque du supin, laissent à penser à l'existence d'un verbe perdu *freo (« conforter, étayer ») dont ils seraient respectivement le participe passé et le déverbal.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fretus | fretă | fretum | fretī | fretae | fretă |
| Vocatif | frete | fretă | fretum | fretī | fretae | fretă |
| Accusatif | fretum | fretăm | fretum | fretōs | fretās | fretă |
| Génitif | fretī | fretae | fretī | fretōrŭm | fretārŭm | fretōrŭm |
| Datif | fretō | fretae | fretō | fretīs | fretīs | fretīs |
| Ablatif | fretō | fretā | fretō | fretīs | fretīs | fretīs |
fretus \Prononciation ?\
Nom commun 1
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | fretŭs | fretūs |
| Vocatif | fretŭs | fretūs |
| Accusatif | fretum | fretūs |
| Génitif | fretūs | fretuum |
| Datif | fretūi ou fretū |
fretibus |
| Ablatif | fretū | fretibus |
fretus \Prononciation ?\ masculin
Nom commun 2
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | fretŭs | fretūs |
| Vocatif | fretŭs | fretūs |
| Accusatif | fretum | fretūs |
| Génitif | fretūs | fretuum |
| Datif | fretūi ou fretū |
fretibus |
| Ablatif | fretū | fretibus |
fretus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « fretus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] Julius Pokorny, Indogermanisches etymologisches Wörterbuch, 1959 → consulter cet ouvrage radical *dher-