flacanda
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| flacanda \fla.ˈkan.ðo̯\ | flacandas \fla.ˈkan.ðo̯s\ | 
flacanda \fla.ˈkan\ féminin (graphie normalisée) (pour un homme, on dit : flacand)
Forme d’adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Masculin | flacand \fla.ˈkan\ | flacands \fla.ˈkans\ | 
| Féminin | flacanda \fla.ˈkan.ðo̞\ | flacandas \fla.ˈkan.ðo̞s\ | 
flacanda \fla.ˈkan.ðo̯\ (graphie normalisée)
- Féminin singulier de flacand.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Yves Lavalade, Dictionnaire d’usage occitan/français - Limousin-Marche-Périgord, Institut d’Estudis Occitans dau Lemosin, 2010
- Frédéric Mistral, Lou Tresor dóu Félibrige ou Dictionnaire provençal-français embrassant les divers dialectes de la langue d’oc moderne, 1879