fidus
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fidi | |
|---|---|
| Conditionnel | fidus |
fidus \ˈfi.dus\
Antonymes
Prononciation
- Toulouse (France) : écouter « fidus [Prononciation ?] » (bon niveau)
Latin
Étymologie
- De fido.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fidus | fidă | fidum | fidī | fidae | fidă |
| Vocatif | fide | fidă | fidum | fidī | fidae | fidă |
| Accusatif | fidum | fidăm | fidum | fidōs | fidās | fidă |
| Génitif | fidī | fidae | fidī | fidōrŭm | fidārŭm | fidōrŭm |
| Datif | fidō | fidae | fidō | fidīs | fidīs | fidīs |
| Ablatif | fidō | fidā | fidō | fidīs | fidīs | fidīs |
fidus \Prononciation ?\ masculin
- Loyal, à qui on peut se fier, sur qui l'on peut compter, sûr, sincère; discret.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Fidèle, constant, assuré, durable.
fida fuit nulli
— (Tib. 1, 6, 77)- elle ne fut fidèle à personne.
- Ami, amical.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Ferme, rassuré.
Dérivés
- fidē (« avec fidélité »)
- infidus (« peu sûr, peu loyal »)
- perfidus (« perfide, trompeur »)
- perfidē (« perfidement »)
- perfidia (« perfidie, mauvaise foi »)
- perfidiosus (« de nature perfide »)
- perfidiosē (« perfidement »)
- perfidum (« perfidement »)
Références
- « fidus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage