fidelis
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de fides (« foi »), avec le suffixe -ilis.
- (Nom commun) substantivation de l’adjectif fidelis.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | fidelis | fidelis | fidele | fideles | fideles | fidelia |
| Vocatif | fidelis | fidelis | fidele | fideles | fideles | fidelia |
| Accusatif | fidelem | fidelem | fidele | fideles | fideles | fidelia |
| Génitif | fidelis | fidelis | fidelis | fidelium | fidelium | fidelium |
| Datif | fideli | fideli | fideli | fidelibus | fidelibus | fidelibus |
| Ablatif | fideli | fideli | fideli | fidelibus | fidelibus | fidelibus |
fidēlis \Prononciation ?\
- Digne de confiance, fidèle, sûr, solide, loyal, sincère.
fidelis alicui ; fidelis in aliquem.
- fidèle à quelqu'un.
- Fidèle en amitié, ami, amical, affectueux.
fidele consilium
— (Cicéron)- conseil d'ami.
- Qui inspire confiance, véritable, solide, ferme.
navis fidelis.
- navire qui inspire confiance, navire solide.
Dérivés
- fidelitas (« fidélité »)
- fideliter (« fidèlement »)
- infidelis (« infidèle »)
- infidelitas (« infidélité »)
- infideliter (« infidèlement »)
Antonymes
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | fidelis | fidelēs |
| Vocatif | fidelis | fidelēs |
| Accusatif | fidelem | fidelēs |
| Génitif | fidelis | fidelum |
| Datif | fidelī | fidelibus |
| Ablatif | fidelĕ | fidelibus |
fidēlis \Prononciation ?\ masculin
Synonymes
Références
- « fidelis », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage