fermata
Espéranto
Forme de verbe
| Temps | Passé | Présent | Futur |
|---|---|---|---|
| Indicatif | fermis | fermas | fermos |
| Participe actif | ferminta(j,n) | fermanta(j,n) | fermonta(j,n) |
| Participe passif | fermita(j,n) | fermata(j,n) | fermota(j,n) |
| Adverbe actif | ferminte | fermante | fermonte |
| Adverbe passif | fermite | fermate | fermote |
| Mode | Conditionnel | Volitif | Infinitif |
| Présent | fermus | fermu | fermi |
| voir le modèle “eo-conj” | |||
fermata \fer.ˈma.ta\
Antonymes
Prononciation
- France (Cornimont) : écouter « fermata [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| fermata \fer.ˈma.ta\ |
fermate \fer.ˈma.te\ |
fermata \fer.ˈma.ta\ féminin
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe fermare | ||
|---|---|---|
| Participe | ||
| Passé | (masculin singulier) fermata | |
fermata \fer.ˈma.ta\
- Participe passé au féminin singulier de fermare.
Prononciation
- Milan (Italie) : écouter « una fermata [Prononciation ?] »
- (Région à préciser) : écouter « fermata [Prononciation ?] »
- Italie : écouter « fermata [Prononciation ?] »
Voir aussi
- fermata sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Références
- [1] : Ottorino Pianigiani, Vocabolario Etimologico della Lingua Italiana, Società editrice Dante Alighieri di Albrighi / Segati, Rome / Milan, 1907 → consulter cet ouvrage (fermare)