factus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | factŭs | factūs |
| Vocatif | factŭs | factūs |
| Accusatif | factum | factūs |
| Génitif | factūs | factuum |
| Datif | factūi ou factū |
factibus |
| Ablatif | factū | factibus |
factus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | factus | factă | factum | factī | factae | factă |
| Vocatif | facte | factă | factum | factī | factae | factă |
| Accusatif | factum | factăm | factum | factōs | factās | factă |
| Génitif | factī | factae | factī | factōrŭm | factārŭm | factōrŭm |
| Datif | factō | factae | factō | factīs | factīs | factīs |
| Ablatif | factō | factā | factō | factīs | factīs | factīs |
factus \Prononciation ?\
Références
- « factus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage